చిలుక చదివింది.. కానీ చనిపోయింది !

ఓ చిలుక ఉండేది. చక్కగా పాడేది. స్వేచ్ఛగా ఎగిరేది. కానీ చదవలేకపోయేది. అది రాజు గారి తోటలోని చిలుక. ఒకరోజు అది రాజు గారి కంట్లో పడింది. వెంటనే మంత్రిని పిలిచి ‘ఎడ్యుకేట్ ఇట్’ అని ఆదేశించాడు. దాన్ని ఎడ్యుకేట్ చేసే బాధ్యతను రాజు గారి మేనల్లుడి మీద ఉంచాడు మంత్రి. ఎలా ఆ చిలుకను ఎడ్యుకేట్ చేయడం? విద్యావేత్త లు కూర్చుని తీవ్రంగా ఆలోచించారు. చివరకు చిలుక చదివింది. కానీ చనిపోయింది.

చిలక్కి చదువు చెప్పాలంటే… మొదట అది కుదురుగా ఉండాలి. అంటే…. అది ఎగరకూడదు. వెంటనే ఒక మంచి పంజరం చేయించారు. చిలుకను అందులో కూర్చోబెట్టారు. కోచింగ్ ఇవ్వడానికి ఒక పండితుడు వచ్చాడు. చిలుకను చూశాడు. ‘ ఈ చిలక్కి ఒక పుస్తకం సరిపోదు’ అన్నాడు. గుట్టల కొద్దీ పుస్తకాలు వచ్చేశాయి గంటల కొద్దీ చదువు మొదలైంది.

రాజు గారు మంత్రి గారికి మళ్లీ ఒకసారి చెప్పారు. ఎన్ని లక్షల వరహాలు ఖర్చయినా పర్వాలేదు. చిలక్కి బాగా చదువు రావాలని. మంచి మేనర్స్ కూడా రావాలని. ‘ అలాగే ‘ అని లక్షల వరహాలు దఫా దఫాలుగా కోశాగారం నుంచి తెప్పించారు మంత్రిగారు. సెమిస్టర్లు గడుస్తున్నాయి. ఓ రోజు రాజుగారికి చిలకెలా చదువుతుందో చూడాలనిపించింది. వెంటనే ఏర్పాట్లు జరిగాయి.

‘చిలుకను చూడడానికి రాజుగారు వస్తున్నారహో ‘ అని తప్పెట్లు, తాళాలు ,పెద్ద పెద్ద శబ్దాలు చేసే బూరలతో ఒకటే హోరు. రాజు పరివారం అంతా రాజు కన్నా ముందే చిలుక దగ్గరికి చేరిపోయింది. అయితే పంజరం లోని చిలుకను ఎవరూ పట్టించుకోవడం లేదు. ఎవరూ దాని వైపు చూడడం లేదు. పండితుడు ఒక్కడే చూస్తున్నాడు. ఆయనైనా చిలుక సరిగా చదువుతుందా లేదా అని చూస్తున్నాడు తప్ప , చిలకెలా ఉందో చూడడం లేదు.

చిలుక బాగా నీరసించి పోయింది. మానసికంగా బాగా నలిగిపోయి ఉంది. ఆ రోజైతే రాజు గారి సందర్శన ధ్వనులకు చిలక సగం చచ్చిపోయింది. తర్వాత కొద్ది రోజులకే ప్రాణం విడిచింది ! ఆ సంగతి ఎవరికీ తెలీదు. తెలిసిన వాళ్లు ఎవరికి చెప్పలేదు. ముఖ్యంగా రాజుగారికి చెప్పలేదు. రాజుగారు మళ్లీ మేనల్లుడిని పిలిచి, ‘ చిలుక ఎలా చదువుతోంది? ‘ అని అడిగాడు. ‘ చిలుక స్టడీస్ కంప్లీట్ అయ్యాయి’ అన్నాడు మేనల్లుడు. రాజుగారు సంతోషించారు.

‘ ఇప్పటికి అల్లరి చిల్లర గానే ఎగురుతోందా?’ అని అడిగారు రాజుగారు.
‘ ఎగరరదు’ అని చెప్పాడు మేనల్లుడు.
‘ ఏ పాట పడితే ఆ పాట పాడుతోందా? ‘
‘పాడదు’
‘ సరే, చిలుకను ఒకసారి నా దగ్గరికి తీసుకురా’
తీసుకొచ్చాడు మేనల్లుడు.

చిలుక నోరు తెరవడం లేదు. ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడటం లేదు. చిలుక కడుపు ఉబ్బెత్తుగా ఉంది. చిలుక అసలు కదలనే కదలడం లేదు ” ఆ కడుపులోనిది ఏమిటి!” అని అడిగారు రాజు గారు. ‘ జ్ఞానం మామయ్య ‘ అని చెప్పాడు మేనల్లుడు. ‘ చిలుక చనిపోయినట్లుంది కదా ‘ అన్నారు రాజుగారు. చిలుక చదివిందా లేదా అన్నదే నా బాధ్యత. చచ్చిందా బతికిందా అని కాదు అన్నట్లు చూశాడు రాజుగారి మేనల్లుడు.

నూరేళ్ల క్రితం విశ్వకవి రవీంద్రనాథ్ టాగూర్ రాసిన చిలుక కథ ఇది. ఇప్పటి కార్పొరేట్ విద్యాసంస్థలకు సరిగా సరిపోతుంది. తల్లిదండ్రులూ ఓసారి ఆలోచించండి !

సేకరణ : K Sreedevi Kosinepalli FB wall

Plz Support us